We fietsen door een heuvelachtig landschap in Tsjechië en het wil niet lukken om een slaapplek te vinden. Er zijn weinig stukjes bos en er is ook bijna niks vlak wat nodig is voor de tenten. Rick zit wat laag en zijn energie en wilt eigenlijk zo snel mogelijk een plek zodat we de tent op kunnen zetten en gaan eten. Na een tijdje doorfietsen komen we toch een klein bos tegen. Het is alles behalve vlak maar we besluiten om toch een kijkje te nemen.

We rollen over een tweesporig pad naar beneden over wortels van bomen en een hoop dennenappels. Eenmaal beneden zetten we de fiets aan de kant om een stukje te verkennen wat er vlak uit ziet. Ik (Sven) loop er doorheen maar het is te drassig om de tenten in op te zetten en er is te veel begroeiing. Wanneer ik terug kom heeft Rick een vlak plekje gevonden onder wat lage bomen. Niet ideaal maar we hebben in ieder geval een plek.

Naast de lage bomen is een boerenland voor akkerbouw en ik neem nog even snel een kijkje of dat een optie is. Op die plek is het geen optie maar ik spot een stukje verderop een bankje, loop er naartoe en vind hier een betere plek. Snel kijken of we er met de fiets kunnen komen en terug naar Rick voordat hij is begonnen met z’n tent opzetten. We kunnen er met de fiets komen en Rick is gelukkig nog net niet begonnen met zijn tent opzetten.

Ik neem Rick mee naar de plek van het bankje en bij terugkomst zit er een jongeman op het bankje. “Hello do you speak English?” Vraag ik aan hem. Hij draait zich om en antwoord “a little bit” “Do you mind if we go camping over here?” “Ehh ok” De jongeman heet Matthew, is 27 en heeft een gebit met meer fietsenstallingen dan een gemiddeld treinstation. Terwijl wij onze tenten opzetten maakt hij een vuurtje, steekt een joint op, maakt ons jaloers door een biertje open te trekken en zet een muziekje op. Matthew komt hier soms om even tot rust te komen en heeft hier in 3 jaar tijd nog nooit iemand anders gezien.

Matthew vraagt wat voor muziek we leuk vinden. Zelf had hij lichte dubstep op, iets wat wij niet zo snel op zouden zetten maar het was helemaal niet storend. We antwoorden met nederlandstalig en 90’s. Ik ben aan het koken, Rick is een filmpje aan het bewerken en ineens schieten we beiden in de lach. Matthew heeft het nummer “Broodje bakpao” aangezet uit een van de films van new kids. We herkennen het meteen en hij vindt het leuk dat we in de lach schieten. “Crazy movie he, new kids” zegt hij.

Een half uurtje later is zijn bier op, bedankt hij ons voor het lachen en gaat hij weer naar huis. Wij gaan aan de curry die ik heb gemaakt en daarna naar bed. Omdat het buiten ’s avonds koud is blijven we niet nog buiten zitten na het eten en gaan we meteen naar bed of nog een rondje lopen. Vaak moet ik ’s nachts een keer plassen en anders wel ’s ochtends meteen als ik wakker word. Niet echt een pretje bij een temperatuur van 0 graden maar het moet toch gebeuren. Deze nacht ging ik om 6 uur naar buiten, de zon was net op en het boeren veld was nog wit bevroren van de nachtvorst. De lucht was al strakblauw en terwijl ik mijn plasje deed rende er langs de bosrand 4 herten voorbij. Zo is ’s nachts plassen toch niet heel erg.