We fietsen vanaf het nationaal park Krka naar Split. We zijn onderweg met Felix, een Duitse jongen die we in het natuurpark hebben ontmoet. Al de hele dag hebben we tegenwind en de kilometers gaan langzaam. We fietsen langs de kust en ondanks dat het bewolkt is, heeft het water dezelfde felblauwe kleur. De kleur die deze strijd tegen de wind een stuk fijner maakt.

We komen langs een toeristisch dorpje Primosten. Primosten is een soort heel klein schiereiland met allemaal smalle straatjes en oude gebouwen. We lopen met z’n drieën door het dorpje als we ineens Nederlanders horen. “Hee Nederlanders” We krijgen vanuit de groep reactie en we raken aan de praat. Ze zijn bezig met een zeilwedstrijd met allemaal Nederlandse teams. Vandaag hebben ze een rustdag en varen ze niet uit. “Willen jullie anders onze boot zien?” vraagt Marleen. Dat lijkt ons wel leuk dus we lopen mee naar de boot.

Voordat we het weten zitten we allemaal met een biertje op de boot en is het mega gezellig. Na een tijdje gezellig kletsen stellen we brutaal de vraag: zouden we misschien hier kunnen slapen? Na een korte twijfel omdat we even niet wisten waar precies volgde al snel het antwoord, ja! Felix had al een hostel geboekt voor Split en vond het zonde om die niet te benutten. Hij ging door en wij bleven op de boot. ’s Avonds was er een feestje op de kade. We dronken biertjes tot diep in de nacht en het werd een kort nachtje. Maar we hebben op een boot geslapen!