De dag dat we vanuit de Wakhan Valley weer op de doorgaande weg komen hadden we het zwaar. Het laatste stuk was allemaal of los zand, of wasbord. Wasbord is dat er allemaal kleine hobbeltjes in de weg zitten. Het ziet er hetzelfde uit als het eb is op het strand. We waren toe aan een goede nachtrust en in het eerstvolgende dorp namen we een homestay. In de homestay was al een andere fietser die daar een rustdag had. Later arriveerden er nog drie fietsers dus waren we in de middle of nowhere ineens met elf fietsers. We deelde verhalen tijdens het eten, het ging over de moeilijke weg die we hadden overwonnen en er werd veel gelachen. De volgende ochtend had ik (Sven) een missie, brood halen. Normaal gaf deze eigenaar haar brood weg aan reizigers maar haar brood was op. Ze stuurde mij naar een ander huis, daar was het brood ook op en een klein meisje bracht mij naar een ander huis. Ook hier was het brood op en hier werd ik doorverwezen naar de supermarkt. Bij de supermarkt hadden ze ook geen brood dus ik ging terug naar de homestay. Samen met de host gingen we een aantal huizen af en uiteindelijk lukte het om zes broden te kopen. “Hoe doe je dat normaal zelf als brood zo lastig te krijgen is?” “Hier maakt bijna iedereen zelf brood en ik dus ook”.