Origineel was het plan om door het binnenland van Kroatië naar de kust te gaan. Maar eigenlijk vonden we het beiden wel heel gaaf om nog een extra land mee te pakken met Bonnie. De route werd iets anders gepland en het plan was om een stukje door Bosnië te fietsen. Dit was iets verder maar zoals we regelmatig tegen elkaar zeggen kiezen we niet voor de kortste maar de mooiste route. Omdat we pas vrij laat besloten om door Bosnië te gaan, had ik hier niet zo veel verwachtingen bij. Ik wist niet hoe het straatbeeld eruit zag, hoe de mensen waren en wat ik überhaupt allemaal kon verwachten.

Voor mij begon het land al meteen heel uniek. Ik was nog nooit buiten Europa geweest. Bij binnenkomst in Bosnië kreeg ik voor het eerst een stempel in mijn paspoort. De eerste van vele die nog zullen komen van alle landen waar we nog doorheen zullen komen. Naast de eerste stempel viel ook meteen de Russische invloed in dit land op. Waar je in veel Europese landen de vlag van de Europese Unie naast de eigen vlag ziet, was dat hier naast de eigen vlag de Russische.

We fietsen door Bosnië en eigenlijk is het hier niet heel anders dan in het Noorden van Kroatië. Het straatbeeld is redelijk arm, er staat vuil langs de weg en de mensen zwaaien vriendelijk als je langs fietst. Bosnië begon uit te blinken toen we meer de natuur in kwamen. Avontuurlijke gravelwegen door gebieden waar je anders niet zou komen. Boerderijtjes tegen de bergen aan en alles ziet er prachtig groen uit. Waarschijnlijk omdat er redelijk wat neerslag valt en water is iets wat dit land ook mooi maakt. Om precies te zijn, de kleur van het water maakt dit landschap bijzonder.

We fietsen langs een rivier en waar Kroatië bekendstaat om de lichtblauwe kleur heeft het water hier ook een eigen kleur. Het ziet eruit als een mix tussen blauw en groen een speciale kleur. Helemaal niet fel maar eerder wat donker en daarnaast super helder. Na een stukje fietsen langs de rivier gaat de route een bruggetje over. Of nou ja, bruggetje, heel veel meer dan wat staalkabels en een paar houten planken is het niet. Soms ontbreekt er een plank, is deze gebroken? Verrot geweest? Bij iedere plank die je over gaat hoop je dat de volgende het houd. Dit is het spannendste bruggetje waar ik ooit overheen ben geweest maar we hebben het gehaald en kunnen verder.