Voordat we naar de Pamir Highway gingen, hadden we meerdere mensen gehoord die daar last hadden van hoogteziekte. Ik (Sven) ben nog nooit heel hoog geweest dus ik weet niet hoe mijn lichaam erop gaat reageren. Het is iets waar ik wel zenuwachtig voor ben want ik wil alles fietsen en misschien met ernstige hoogteziekte moeten we liften. Het zijn de verhalen van andere fietsers die ook hebben moeten liften die mij doen twijfelen. Het is iets waar je natuurlijk niet veel aan kan doen en als het gebeurt, gebeurt het. Op een klim voor de Pamir Highway gingen we tot net boven de drieduizend meter en daar was al goed te merken dat er minder zuurstof was. Als ik het op die klim al goed kon voelen, hoe gaat dat dan straks, zijn op nog duizend meter hoger.
Tijdens het klimmen vanuit de Wakhan Vallei naar de doorgaande weg ben ik vaak kortademig. Ik merk dat er minder zuurstof beschikbaar is, ik kan niet zo diep gaan als normaal. Als ik probeer om diep te gaan, wat soms nodig is door de steilte of het losse zand, voel ik lichte hoofdpijn. Het zijn ervaringen als deze die mij geen vertrouwen geven voor wat nog komen gaat. Het hoogste punt waar we met de fiets gaan komen op de Pamir Highway is 4600 meter. Dat is nog ruim duizend meter hoger.
De dag is aangebroken dat we de bergpas tot 4600 meter gaan beklimmen. Ik vertel de jongens dat ik het vrij spannend vind en dat ik er zenuwachtig voor ben. De klim gaat eigenlijk heel goed en tijdens het klimmen voel ik mij ook erg goed. Voordat ik het door hebt zijn we al op de top. Mega blij, een opluchting en een euforisch gevoel. Boven geven we elkaar allemaal een knuffel dat we het toch maar mooi geflikt hebben. We genieten nog even van het uitzicht waarna we aan de afdaling beginnen. Gek genoeg krijg ik na de afdaling ineens onwijs last van hoogteziekte. We zijn al zeshonderd meter lager dan de top maar ineens komt het snel opzetten. Helaas te vroeg gejuicht, ik heb hoofdpijn en krijg steeds meer het gevoel dat ik moet kotsen. We fietsen of nouja ik rol voornamelijk naar het volgende dorpje. Ik moet er niet aan denken om te kamperen en gelukkig vindt de groep het ook goed om een homestay te nemen. Na een uur op bed gelegen te hebben zakt het gevoel van kotsen gelukkig. De vorige keren met lichte hoofdpijn vanwege de hoogte was het de volgende ochtend weg dus ik wilde dit nu ook doen. Mocht dit niet werken heb ik ook nog hoogtepillen mee. Gelukkig voel ik mij die volgende inderdaad weer beter en we zijn klaar om verder op avontuur te gaan.
Brigitte
Succes jongen. Denk aan jezelf ( doe je ook prima ) warme knuffel van een oma
Dea
Voorzichtig aan, luister naar je lijf
Jet
Doe voorzichtig, en hopelijk gast het met medicijnen beter …heel veel geluk, zo onwijs geweldig wat jullie presteren..top.
Groetjes Jet
Sonja
Geweldig gedaan. Pas goed op je zelf. En goed je de andere waarschuwt. Maar je hebt het gedaan.
Je mag jullie mogen super trots zijn bikkels!!
Gerda
Super trots op jullie!