Met Thomas erbij als derde bikkel fietsen we verder door Kirgizië. Een van de dingen die we alle drie graag willen doen is slapen in een yurt. Een yurt is een traditionele tent die veel gebruikt wordt in centraal Azië door nomaden. Op onze route ligt het bergmeer Song-kul, een meer op maar liefst drieduizend meter hoogte. Om bij het meer te komen zijn er een paar onverharde wegen naar boven. Eigenlijk vanaf het moment dat we de geasfalteerde weg afdraaien is het ploeteren geblazen. Ook al is de weg alleen maar vals plat omhoog, omdat de weg zo slecht is moeten we meteen aan de bak. Aan de bergpas die wij fietsen ligt een kolenmijn en daarom rijden er enorm veel vrachtwagens voorbij. Iedere keer stuift het stof op vanaf de onverharde weg, een gigantisch kabaal gevolgd door een stofwolk. We hadden ingeschat dat we er vier uur over zouden doen om boven te komen maar uiteindelijk waren we na zes uur pas boven.