Nadat we een olifant hebben gespot in Bardia nature park, fietsen we in het zuiden van Nepal verder. We zijn onderweg naar Kathmandu waar we de vader van Rick weer zullen zien. Hoe verder we komen in Nepal hoe slechter de weg eigenlijk wordt. Het begon heel goed met perfect asfalt maar ineens hield het asfalt op. De mooie geasfalteerde weg verandert in een onverharde weg met veel stof en losse stenen. Het is ploeteren om een heuveltje over te komen en we besluiten om op de top een hapje te eten. Daar vertellen ze ons dat de afdaling ook nog zo slecht is, maar dat het daarna iets beter wordt. Terwijl we aan het eten zijn, begint het ook nog te regenen. Dit kan maar één ding betekenen met al die stof, het wordt blubber en glibberen. Gelukkig valt het uiteindelijk mee met de regen en kunnen we redelijk makkelijk beneden komen.

Dit slechte stuk markeerde het einde van de mooi geasfalteerde weg. Vanaf nu hebben we een paar honderd meter een goede en dan weer een paar honderd meter slechte weg. Ik (Sven) snap er helemaal niks van, leg gewoon in één keer een goede weg neer of doe in één keer alle reparaties want nu is het allemaal net niet. Kathmandu ligt vanaf het zuiden gezien achter de eerste bergketen. Dit betekent dat we nog een dagje flink moeten klimmen om in Kathmandu aan te komen. Nog net voordat de bergen echt beginnen, slapen we in een restaurant. De eigenaar kletst veel met ons en vindt het gezellig dat we er zijn. Hij vind het zo leuk dat we zelfs niet hoeven te betalen voor het eten en de slaapplek. De volgende ochtend gaan we naar Kathmandu en hoewel dit maar zestig kilometer is, doen we er bijna de hele dag over. Een combinatie van stijl klimmen en een onverharde weg maakt het een lastige dag, maar we komen uiteindelijk in Kathmandu.

Na het Annapurna circuit fietsen we terug naar Pokhara. Deze weg is bergafwaarts maar ook deze is zo onwijs slecht dat we niet echt meters kunnen maken. Het is behoorlijk zanderig en er liggen veel losse stenen op de weg. Ik raak aan de praat met een gids die we eerder ook al hadden ontmoet. Ik vraag hem hoe het kan dat de weg soms zo enorm slecht is en soms weer heel goed. Hij vertelt dat de regering niet genoeg geld heeft om de weg in één keer helemaal aan te pakken. Telkens als er een beetje geld beschikbaar is, vervangen ze het slechtste stuk. Hierdoor heb je een weg in hele wisselende condities. Daar komt ook nog bij kijken dat de wegen in Nepal regelmatig beschadigen door landslides in het regenseizoen. Niet ideaal allemaal en op de korte termijn zal er ook niet veel veranderen met dit beleid. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de weg tussen de twee belangrijkste steden, Pokhara en Kathmandu.