Vandaag zijn we over de bekendste beklimming van de Pyreneeën gefietst col du tourmalet. Een mythische klim waar we al lang naar uitkeken vanwege de wielergeschiedenis. Maar dit verhaal gaat niet over deze beklimming het gaat over buiten slapen. Na de tourmalet zijn we doorgefietst naar de col d’ aspin en boven op deze klim vonden we het wel mooi geweest voor vandaag. We besloten om bovenop deze berg te gaan slapen en begonnen met het opzetten van onze tentjes. Iemand die in zijn camper ook sliep op de berg kwam naar ons toe om water te brengen. Hij vond het zo gaaf dat we dit deden waarop hij besloot iets te geven in de vorm van water.

Het wildkamperen is iets waar we inmiddels niet meer onze hand voor omdraaien maar toch blijft het altijd iets spannends hebben. Voordat we naar de Pyreneeën gingen ontdekte we dat er schijnbaar ook beren leven in het gebied. Een aantal van de dingen die we opzochten waren: hoeveel beren zitten er dan? Kan je deze ook tegenkomen? Wordt er wel eens iemand aangevallen? Nee, het zijn er niet zo veel, je komt ze heel zelden tegen en er wordt eigenlijk nooit iemand aangevallen. Maar toch blijft het iets spannends hebben dat er ook beren leven in het gebied waar je gaat wildkamperen.

Boven op de col d’ Aspin hadden we de tentjes opgezet en zaten we aan het diner. Tijdens de macaroni bespraken we de dag na en genoten we van de ondergaande zon. Bij het ondergaan van de zon hoorden we steeds meer harde lage brullen vanuit de bergen. “Huh wat is dit?” “Hebben we nu de pech dat we toch beren tegenkomen?” We vinden het beide niet heel relaxed ook al klinkt het gebrul nog erg ver weg. We besluiten om al het eten wat we hebben verderop te verstoppen en gaan na het eten naar bed. Gedurende het eten en daarna in de tent werd het gebrul steeds meer en steeds luider.

Liggend in de tent vraag je je af wat het is en luister je aandachtig of het dichterbij komt. Volgens mij hoor ik het inmiddels ook van de andere kant maar dat klinkt nog verder weg. Je probeert toch en slaap te komen en kijkt een serie zodat je het gebrul minder hoort. De serie lijd iets af maar het gebrul is te hard waardoor je het blijft horen. Op dit moment is er in mijn lijf een tweestrijd gaande, de moeheid van een dag fietsen tegen de spanning van het gebrul die mij wakker houd. Na nog eventjes wakker liggen wint dan toch de slaap het en ik slaap aan een stuk door tot de volgende ochtend.

’s Morgens hebben we het samen over het gebrul en dat vonden we toch best spannend. We vragen aan andere mensen met een camper of ze ons afval mee willen nemen zodat we dit niet op de fiets mee hoeven te nemen. Dit willen ze doen en vervolgens vragen we of ze nog wakker hebben gelegen van het gebrul. Nee dit was niet het geval en daarnaast wisten ze ons te vertellen dat het ook geen beren waren. We zijn uiteindelijk bang geweest voor mannelijke berggeiten die op zoek waren naar vrouwtjes om mee te paren. Niet heel mannig om hitsige berggeiten spannend te vinden maar wel smakelijk achteraf om gelachen.