In Auschwitz raken we tijdens de busrit tussen de twee locaties aan de praat met een Amerikaanse jongen, Bradly. Omdat het een hele intense beleving is om Auschwitz te bezoeken is het fijn om even een luchtig praatje te maken met iemand. Bradly houd zelf ook van fietsen en vandaar ontstaat er ook meteen een leuk gesprek. Verder is Bradly nu door Europa aan het reizen en bezoekt hij allemaal verschillende plekken en steden. Tijdens het tweede deel van de tour zijn we allemaal ontroerd aan het luisteren naar het verhaal van Auschwitz. De momenten die je niet aan het luisteren bent gebruik je om na te denken over wat er op die plek allemaal heeft afgespeeld. We spreken elkaar niet tijdens het tweede deel, dat doen we pas weer aan het einde als de tour is afgelopen. Het is fijn om even met elkaar te relativeren en omdat het gezellig is besluiten we om met z’n drieën een biertje te doen en een hapje te eten. Bradly is een makkelijke prater en de tijd vliegt voorbij. Heerlijk om ook na zo’n heftige dag weer even te kunnen lachen en het leven te vieren.

Bradly verblijft in Krakau en omdat wij de volgende dag naar Krakau gaan spreken we af om elkaar daar weer te treffen. Wij hebben een warmshowers adres in de stad waar we kunnen slapen en Bradly verblijft in een hotel. Eenmaal in de stad is het tijdens het eten ook weer gezellig en eigenlijk dusdanig gezellig dat we wel uit willen gaan met z’n drieën. Wij gaan niet uit als we bij onbekende slapen en deze ook nog niet gezien hebben. “Anders slapen jullie toch bij mij op de kamer” Dat klonk als muziek in de oren en na een brutale vraag bij het hotel van Bradly was het ook daadwerkelijk mogelijk.

Vanaf het moment dat we wisten dat het mogelijk was gingen de remmen eraf. We zijn eerst in een wodka bar beland waar we aan de praat raakten met een aantal Ierse mensen. Enorm gezellige mensen en voordat we het wisten gingen we met drie Ierse dames naar de Irish pub. Het was een Irish pub waar karaoke gedaan werd en na een paar biertjes hadden ook Rick en ik genoeg zelfvertrouwen om een nummertje van Hazes te zingen. Bradly vertelde tussen neus en lippen door dat hij om half vier het hotel uit moest om naar het vliegveld te gaan. Om niet het gevaar te lopen dat Bradly zich zou verslapen zijn we voor de zekerheid tot ongeveer die tijd blijven hangen in de kroeg. Wij konden ’s morgens later het hotel uit, maar dat moest wel voor zeven uur want dan kwam de manager die niet mocht weten dat wij er geslapen hadden. We hebben enorm gelachen en genoten met Bradly en het was prachtig om zo een avond met elkaar te beleven.