Vanaf Calcutta fietsen we het laatste stukje in India en gaan we de grens over naar Bangladesh. Er staat bij de grens een enorme rij met mensen maar wij mogen gelukkig de hele rij voorbij en zijn snel aan de beurt. We betalen voor een visa on arrival en hebben niks hoeven regelen. We hadden niet verwacht om bij deze grensovergang andere westerse reizigers te ontmoeten, omdat er überhaupt niet veel reizigers naar Bangladesh gaan en al helemaal niet over land. Maar in het kamertje waar we de visa aan het regelen waren kwam er ook een Roemeense jongen binnen, hij was aan het liften en ging ook twee weken door Bangladesh liften. Na de grensovergang was het meteen druk op straat. Er was een protest bezig en we moesten slingerend door de mensen en het verkeer heen. Wat dat betreft qua drukte behoorlijk vergelijkbaar met India.

Over de grens regelen we ook meteen wat lokaal geld en dan vertrekken we richting Dhaka. Het is onwijs groen hier met heel veel groot blad, het voelt een beetje alsof je door de jungle fietst. Wat opvalt is dat de mensen hier meteen meer terugzwaaien naar ons en ze lachen meer als we naar hun lachen. Het voelt daardoor wat “menselijker” dan in India. De mensen zien er nog wel hetzelfde uit. Op straat ligt nog steeds een hoop afval maar naar mijn idee wel iets minder. Ik (Sven) had mij voorbereid op een land dat in gigantische overbevolking zat en hele slechte wegen, maar tot nu toe valt het reuze mee. Sterker nog, de wegen zijn hier vaak echt heel goed. Mooi asfalt en een goede brede weg waar je als fietser ook aan de zijkant kan fietsen. Van de overbevolking is hier ook nog weinig te merken, er zijn hele stukken waar we bijna geen huizen zien, ik had in India vaker het idee van overbevolking maargoed we zijn er pas net.

Voor de eerste slaapplek kunnen we terecht in een restaurant. De eigenaar biedt ons eerst een plek aan op het dak van een gebouwtje. Dit dak is helemaal open toegankelijk en omdat we al mega veel bekijks hebben voelt dat niet goed. We mogen ook binnen in het restaurant slapen maar dan moeten we wel wachten totdat het restaurant dicht gaat. Geen probleem, doen we dat. ’s Avonds liggen we veilig in het restaurant zonder dat we bekeken worden. De zoon van de eigenaar slaapt ook bij ons in het restaurant, hij slaapt er altijd. Het is fijn om meteen zo gastvrij ontvangen te worden in een nieuw land. In India werden we gewaarschuwd voor de veiligheid maar eigenlijk voelen we ons hier bijna veiliger dan in India. Tuurlijk zal er een bron van waarheid inzitten en blijven we op ons hoeden. De eerste indruk van Bangladesh is een stuk beter dan ik had verwacht en ik heb zin om hier verder in te fietsen.