’s Ochtends vroeg eten we ontbijt en na zonsopkomst gaan we meteen het natuurpark in. We zijn in het Bardia natuurpark waar we lopend op avontuur gaan. Prem is onze gids en hij verteld ons dat we vandaag onder andere neushoorns, tijgers en olifanten tegen kunnen komen. Ik (Sven) dacht dat de gids een geweer mee zou nemen ter bescherming. Niks bleek minder waar want bij het klaarmaken ’s ochtends werden er alleen een aantal bamboestokken gepakt. Meteen groeide de gezonde spanning van het wandelen door het natuurpark. Ik had geen idee wat we in hemelsnaam konden beginnen met een bamboe stok tegen al deze dieren maar Prem verzekerde ons dat het veilig was.
We wandelen het natuurpark in en om bij het stuk te komen om de dieren te zien moeten we eerst een rivier door. Schoenen en sokken uit, broek opgestroopt en daar gingen we. Halverwege stelde ik de vraag aan Prem, “Prem zijn hier eigenlijk ook krokodillen?” “Ja die zijn er zeker maar ze houden niet zo van snel stromend water dus hier hebben we er geen last van als het goed is”. Niet het antwoord waar ik op hoopte en de adrenaline gierde meteen door mijn lijf. Na de rivier liepen we verder het natuurpark in door het hoge gras. Gras dat drie meter hoog is en waar je maar een meter ver kan kijken. Ook hier zat de adrenaline behoorlijk hoog omdat er overal zomaar een wild dier kan zitten. Door het park liepen we eerst een stuk langs een rivier. Bij de rivier komen dieren regelmatig drinken maar wij zagen hier helaas niks. We lopen van uitkijktoren naar uitkijktoren om vanuit daar dieren te spotten. Soms worden we even enthousiast maar dan blijkt het een hert te zijn. We zien meerdere herten in het park maargoed, dat is niet waarvoor we gekomen zijn.
Het wordt later en later en het lijkt erop dat we geen van de grote dieren gaan zien in het park. We hebben wel veel sporen gezien dus ze zitten er echt. Een natuurpark is natuurlijk ook geen dierentuin en je hebt geen zekerheid om dieren te zien. Al zouden we geen dieren zien vond ik het alsnog echt een leuke dag en de hele spanning die erbij komt kijken is al gaaf om mee te maken. Maar toch voelt het alsof er meer in had gezeten omdat je zo dichtbij bent. Onze gids krijgt een belletje van een andere gids, er is een olifant gespot in het water. We snellen meteen die kant op en zo aan het einde van de dag zagen we toch een olifant. Het was een hele oude mannetjes olifant die alleen was. Hij was zich aan het wassen in de rivier en sproeide water over zichzelf heen. Een magisch moment om zo een enorm groot dier in het wild te zien.
Onze gids was gebeld door een andere gids die met een boot mensen aan het rondleiden was op die rivier. Door de olifant konden ze niet meer terug naar de uitgang. Je kan niet zomaar dichtbij komen om de olifant weg te jagen want dan valt hij aan. Onze gids stapte op een klein eilandje een halve meter uit de kant. Met zijn bamboestok begon hij op het riet te slaan om de olifant af te schrikken. De olifant stond zo een honderd meter verder in het water. Hij hoorde het slaan van de bamboestok, draaide zich naar ons toe en begon met zijn slurf agressief op het water te slaan. Onze gids en begeleider wisten niet hoe snel ze weg moesten rennen en zonder iets te zeggen zetten ze het op een lopen. Rick en ik stonden alleen maar vol verbazing naar de olifant te kijken en omdat deze nog vrij ver was en in het water stond zagen we het gevaar ook niet zo. Onze gids vergat tijdens het wegrennen even dat hij op een eilandje was gaan staan en stapte met een been volledig in het water. We konden er allemaal om lachen en de olifant kwam gelukkig niet onze kant op. Ik heb het echt als een enorm gaaf ervaren om zo wandelend door het natuurpark te gaan en het is iets wat ik zeker vaker wil gaan doen.
