In Varanasi ontmoeten we Jurian (Jur) weer waar we in Nepal ook mee hebben gefietst. Met Jur fietsen we het stuk van Varanasi tot Calcutta, het is allemaal dezelfde weg rechtdoor voor zeshonderd kilometer. Eigenlijk heel saai, maar het is een stuk waar ik (Sven) mooie herinneringen aan heb. Het is in eerste instantie al onwijs leuk om weer met Jur te zijn. Hij was in Kathmandu achtergebleven omdat het niet wilde lukken met zijn visum voor India. Nadat dit gelukt was heeft hij de turbo erop gezet en was hij een dag later in Varanasi dan dat wij er waren. Vijf dagen hadden we elkaar niet gezien, maar ondertussen alweer onwijs veel verhalen om te delen aan elkaar.

De weg tussen Varanasi en Calcutta is allemaal snelweg en hier in India is dat de lekkerste weg om overheen te fietsen. Het is allemaal goed asfalt en het is niet druk op de weg. Het verkeerd rijd op de snelweg eigenlijk helemaal niet hard, meestal rond de zestig kilometer per uur en we mogen er fietsen. Soms gebeurt het dat vrachtwagens ons echt maar net inhalen omdat ze helemaal niet hard gaan. Het is voor ons dan echt ideaal als er precies een balk of ring zat die we kunnen vastpakken. Gratis kilometers en de vrachtwagenchauffeurs vinden het prachtig. Ze seinen als ze gaan remmen en houden rekening met je dat je aan de zijkant zit. We worden hele einde meegenomen en we hebben er de grootste lol in met z’n drieën.

Tijdens Jur zijn fietsreis is hij zijn tent en slaapmatje kwijtgeraakt. Deze heeft hij nog niet vervangen en hierdoor moeten we met slaapplekken altijd een bed regelen. We worden erdoor iets beperkt in de opties en kunnen niet zomaar overal slapen. Op veel panden staat hier “hotel” ideaal want dan zijn er ook veel slaapplekken voor Jur. Echter, niks is minder waar want hier in India heeft hotel een andere betekenis dan hoe wij het kennen. Dit wisten we niet en keer op keer werden we teleurgesteld dat we er niet konden slapen. In India gebruiken ze hotel ook als benaming voor een restaurant hebben we geleerd. In de hotels waar Jur heeft geslapen mochten wij ons tentje gratis op het dak opzetten als we er ook gingen eten. Vaak mocht dat al bij de eerste waar we het vroegen, het is mooi om mee te maken hoe gastvrij en behulpzaam de mensen zijn.