Met een busje vertrekken we vanuit Kathmandu naar Pokhara waar we beginnen aan het Annapurna circuit. Het is een busrit van tweehonderd kilometer maar vanwege de extreem slechte weg duurt het negen uur om er te komen. Er zijn landslides geweest die de weg hebben beschadigd en op veel plekken is er geen asfalt. We rijden grotendeels in het donker en zien helemaal niet waar we heen gaan. Na de stop voor het avondeten raakt mijn (Sven) maag helemaal van slag. Ik voel mij enorm misselijk en heb het gevoel dat ik moet overgeven. Normaal heb ik nooit last van wagenziekte maar misschien is deze weg gewoon zo enorm slecht of is het eten verkeerd gevallen. De stukjes die wel geasfalteerd zijn geven gelukkig wat verlichting en ik haal Pokhara zonder te kotsen.

De volgende dag blijven we een dag in Pokhara om het een en ander te regelen. Om het Annapurna circuit te doen hebben we een speciale permit nodig. Sinds de vlucht doet ook de vering in Wilfred zijn voorvork het niet meer. Hiervoor gaan we naar een fietsenzaak om het te laten maken. Na het repareren gebeurde het in de stad nog een keer dat hij kapot ging. Dit gaf geen lekker gevoel want als het tijdens het circuit gebeurd, kan je het niet daar laten maken. Dit keer bleef de vering gelukkig wel heel en konden we morgenochtend beginnen aan het circuit.