Vanuit Pokhara gaan we op de fiets naar Kathmandu. De heenweg hadden we met een busje gedaan omdat we nog niet wisten of we tijd hadden om te fietsen. Het komt qua tijd zo uit dat we de mogelijkheid hebben om terug te fietsen dus dat doen we dan ook. Op de heenweg hadden we al ervaren dat het een hartstikke slechte weg was. Met de fiets viel het eigenlijk gelukkig echt alles mee. Er zaten wat slechte stukjes in, maar met de fiets was het een stuk beter te doen dan met het busje. Net voor Kathmandu was de weg het slechts en daar was het ook mega druk met verkeer. Er staat een file van meerdere uren maar wij kunnen er met de fiets slingerend tussendoor. De weg is droog en door het verkeer komt er veel stof omhoog. We zijn helemaal zwart als we in Kathmandu aankomen maar het was echt gaaf om overal tussendoor te rijden.
In Kathmandu hebben we nog een paar dagen samen met Wilfred en Jurrian en daarna gaan we weer samen op pad. In Kathmandu bezoeken we onder andere de monkey temple. Dit is een tempel op een berg met mooi uitzicht over de stad. Bij deze tempel zijn er allemaal apen en vandaar de bijnaam monkeytempel. Het is een flinke trap naar boven de berg op, ik grap nog over het nemen van een hoogtepil. Boven zijn de tempel en alle omringende gebouwen versierd met de kleurrijke vlaggen. De gekleurde vlaggen komen oorspronkelijk vanuit het Tibetaans boeddhisme maar worden in bijna heel de Himalaya gebruikt. Blauw, wit, rood, groen en geel, het wordt ook veel met Nepal geassocieerd. Het geeft in ieder geval meteen een vrolijke sfeer met al die kleurtjes.
Naast de monkey tempel bezoeken we ook de plek waar de crematies plaatsvinden. In Kathmandu worden veel mensen gecremeerd en dit gebeurt op een andere manier zoals we dit in Nederland gewend zijn. Als je overlijdt wordt je binnen een dag gecremeerd aan de rivier die door Kathmandu heen stroomt. Het verbranden is een proces dat vier uur duurt en als het klaar is wordt het as de rivier in geveegd. De rivier is heilig volgens het geloof en op deze manier geven ze het lichaam terug aan de natuur. Dit hele proces is een openbaar proces waar je als toerist naar kan kijken. We zijn er ’s avonds in het donker, waardoor het vuur nog meer indruk maakt. Er wordt ook een avondritueel gehouden met voordracht, muziek en een gebed. Er wordt mee geklapt en gezongen terwijl als je je hoofd omdraait je de verbrandingen nog ziet, de verbrandingen gaan 24/7 door. Het voelt gek dat zo een intiem moment van afscheid met vrienden en familie ook een openbaar toeristisch iets is. Het is indrukwekkend om van dichtbij te zien, je ziet iemand binnen gedragen worden, het afscheids moment, het vuur wat aangestoken wordt en steeds groter en groter wordt, je hoort de mensen huilen, je ziet het verdriet en je hoort het vuur knisperen. In mijn hoofd klopt het niet dat ik hier ben en ik weet niet zo goed hoe ik mij erbij voel. Het is iets wat onwijs ver weg staat van hoe wij het in het westen gewend zijn. Nieuwe indrukken, maar dat is ook onderdeel van deze reis. Lokale culturen leren kennen en er met een open blik ingaan, er zijn hier andere gewoontes dan thuis.
Peter van Vegchelen
Wat een ervaring en belevenis om op deze wijze de cultuur van een land tot je te nemen..
Groetjes Peter (84).
Maurina De Wulf
Pashupatinat is idd een beklijvende ervaring. Ik was daar toch een paar dagen niet goed van.
Eric Schulten
Wij zijn nu in Pokhara. En gaan morgen richting de jungle om vervolgens naar Katmandu te rijden. Om ook daar naar de verbrandingen te gaan kijken. Met jullie verhaal zijn we voorbereid op wat we te zien krijgen. Veel succes nog met de verdere reis! Dapper dat jullie op de fiets van Pokhara naar Katmandu zijn gegaan. Vind het met de auto al een avontuur!