De laatste middag is aangebroken, vanavond vliegen we terug naar Nederland. Er is eigenlijk nog maar 1 ding wat echt mis kan gaan en dat is het volgende. We moeten hier in de stad of op het vliegveld twee fietsdozen regelen zodat we onze fietsen ook mee terug kunnen nemen naar Nederland. In het vliegtuig kan je je fiets op verschillende manieren meenemen. Er zijn speciale fietsreiskoffers of je kunt hem in een grote kartonnen doos verpakken. Omdat we niet de hele reis met een dure fietskoffer op pad zijn is bij ons de keuze al snel gemaakt om de fietsen in een kartonnen doos te vervoeren. Dit zijn kartonnen dozen waarin de fietsen ook bij een fietsenmaker binnen komen. In Valencia zijn er echt veel fietsverhuurders en fietsen zaakjes dus we besloten om in de stad aan twee dozen te proberen te komen. Op de fiets zelf gaan we de stad in en we lopen naar binnen bij de eerste fietsenzaak die we tegenkomen. Daar lopen we tegen een probleem aan die we nog vaak tegen gaan komen, ze doen alleen aan verhuren en niet aan verkopen en hebben dus geen dozen. Toch hebben we al snel een zaakje gevonden die ook aan verkopen doet en binnen een kwartier hebben we onze eerste fietsdoos. We mogen de doos gratis meenemen van de man want het scheelt hem weer afval.

Rick doet de navigatie naar de volgende fietsenzaak en ik fiets met een fietsdoos op mijn rug door het drukke centrum van Valencia. Waar Rick soms nog tussen twee mensen door past, ben ik een stuk minder wendbaar en heb moeite om Rick bij te houden. Zo een doos tilt ook eigenlijk onhandig, zit in de breedte waardoor je veel mensen kan raken of neemt een deel van je gezichtsveld weg. Na vele fietszaakjes af gefietst te hebben vragen we ons af of het nog gaat lukken om een tweede doos te regelen in de stad. We kunnen ook naar het vliegveld fietsen en daar een tweede doos zoeken. We hebben nog een plan bedacht in het centrum en dat is langsgaan bij de Decathlon. Zij verkopen ook nieuwe fietsen dus moeten ze ook wel dozen hebben die ze anders weggooien. Rick gaat naar binnen en ik blijf buiten bij de fietsen. Hij blijft lang binnen wat voor mij een goed teken is, dan is hij in ieder geval in gesprek en zijn ze naar de mogelijkheden aan het kijken. Na nog even wachten was het dan zo ver en kwam Rick naar buiten met een fietsdoos. Die van mij was al onhandig maar deze is in alle dimensies nog een stuk groter.

Het vliegveld van Valencia ligt op tien kilometer van de stad en we besluiten om dit op de fiets te doen. We fietsen naar het vliegveld, halen daar de fietsen uit elkaar en pakken alles in. Al snel hebben we door dat het toch vrij lastig is om met zulke grote dozen te fietsen maar we manoeuvreren onszelf de stad uit. Weg uit de drukte en minder andere om te raken. Eenmaal de stad uit realiseren we ons al snel dat er eigenlijk een stuk meer wind staat dan we doorhadden in de stad. De twee dozen zijn nog lastiger te controleren waardoor de tocht er niet leuker op wordt. We proberen de dozen op alle verschillende manieren mee te nemen. Op ons rug, in de breedte achterop, op een achtertas en op het stuur. Waar ik een best comfortabele houding had gevonden wil dat bij Rick niet lukken vanwege de grootte van zijn doos. Na een aantal lastige kilometers komen we dan toch bij het vliegveld aan waar we al vrij snel langs een fietsdoos fietsen. “Oh nee, nu ga ik deze gebruiken ook na dat pokke stuk fietsen” Op het vliegveld rbij de incheckbalie gaan we de fietsen inpakken. Waar ik mijn fiets helemaal uit elkaar moet halen omdat het anders niet past kan Rick heb bijna zo naar binnen fietsen. Na wat puzzelen lukt het om beide fietsen in te pakken en zit ons avontuur erop. We vliegen terug naar Nederland en hebben enorm genoten van wat de Pyreneeën, Barcelona en Valencia ons te bieden hebben.