Meteen de volgende ochtend gaat om iets over drie s ochtends, of nou ja ’s nachts, de wekker. We gaan een luchtballonvaart maken! We worden opgehaald met een busje en in het donkerst van de nacht rijden we naar de plek van opstijgen. Hoe dichterbij we komen hoe meer busjes er rondrijden om mensen op te halen. Aangekomen bij de plaats van opstijgen begint het langzaam te schemeren en wordt het licht. Pas dan zien we eigenlijk waar we staan en hoe bizar veel luchtballonnen er zijn. We hebben ze niet geteld maar hebben ons laten vertellen dat er iedere ochtend 150 luchtballonnen de lucht ingaan. We zitten met ongeveer twintig mensen in de mand die onder de luchtballon hangt. Hoe lichter het wordt hoe mooier het landschap en ineens, “Oh daar gaat de eerste” en in rap tempo gingen alle luchtballonnen omhoog. De ochtendschemer verlicht het puntige landschap en die luchtballonnen om je heen. We komen hoger in de lucht en ineens dat magische moment, zonsopkomst.

Het gebied Cappadocië is ooit bedekt met de uitbarstingen van twee vulkanen. Het gesteente dat daarmee is gevormd was sterk en zwak vlak naast elkaar. Het zwakke deel slijt snel weg en het sterke deel blijft over. Je krijgt hierdoor een heel ruig landschap met allemaal kegel en pilaarvormige uitsteeksels. In die kegels en pilaren bouwden mensen hun huizen, wat een unieke uitstraling geeft. In het gebied is er ook veel onder de grond gemaakt. Ontdekkingen zijn nog volop bezig en er is ook nog veel onduidelijk over het hoe en waarom. We bezoeken een van de ondergrondse steden en al snel wordt duidelijk hoe bijzonder het is. Het deed mij denken aan een mierenhoop met honderden gangen en kamers. Ieder kamer had zijn eigen functie zoals wonen, koken, wijn maken of stal voor het vee. Naar schatting konden er twintigduizend mensen in leven en deze konden wanneer alles op voorraad was twee jaar onder de grond blijven. Cappadocië is absoluut een aanrader om heen te gaan en je zult van de ene in de andere verbazing vallen.