Waarom zijn we eigenlijk naar Oostenrijk gaan fietsen? Een maand voor vertrek was Sven een drankje gaan doen met Maaike, een vriendin van ons. Maaike ging deze zomer in een berghut werken in Oostenrijk. Tijdens het drankje aan het strand zei Maaike spontaan “anders kom je toch langs” in eerste instantie vond Sven het allemaal te kortdag maar hoe meer hij erover nadacht hoe toffer hij het idee vond om daar op de fiets heen te gaan. Met zn 2e is een stuk gezelliger dan alleen dus hij vroeg zijn fietsmaatje Rick mee. “Hee Rick, ik zit er over na te denken om naar Maaike te fietsen in Oostenrijk. Ga je mee?” Waarop een glimlach van oor tot oor verscheen bij Rick en het plan officieel was.
We konden allebei gelukkig nog vrij krijgen voor één week en de voorbereiding kon beginnen. Afgesproken om samen een biertje te doen met 2 laptops naast elkaar. We hadden snel de route uitgestippeld en uitgezocht wat we allemaal nodig hadden qua spullen. Denk hierbij aan fietstassen, tent, luchtbed, slaapzak en kleding. Alles hadden we besteld en de reis kon beginnen. De reis hadden we natuurlijk kortdag gepland waardoor het ons niet lukte om dezelfde dagen vrij te krijgen. Sven heeft daarom de eerste twee dagen alleen gefietst.
DAG 1
Ik (Sven) ben vanaf mijn werk in Alphen vertrokken. Rick gaat zaterdagavond aansluiten en de eerste 2 dagen zal ik alleen moeten fietsen. Na welgeteld 16 km was het raak: de eerste keer fout rijden! Iets wat deze week nog veel zal gebeuren met mijn (onze) navigatieskills. Vandaag had ik veel voor de wind wat het fietsen een stuk makkelijker maakt. Ik moest eerst sochtends werken en voor het donker een slaapplek vinden dus ik had niet heel veel tijd om veel kilometers te maken. Voor onderweg had ik wat boterhammen gesmeerd. Dat is iets wat ik deze week wel zal missen. In Nederland ben ik richting het oosten gefietst om na Arnhem de grens over te gaan. Dit was voor mij een mooi moment want hier begon voor mij het onbekende. In Duitsland ben ik een stuk langs de rijn gefietst. Iets wat we in het begin van deze week nog regelmatig zullen doen. Langs de rijn hebben we de minste hoogtemeters op de route naar het zuiden. In Duitsland zijn de supermarkten tot 9 uur open dus ik ben in een dorpje om half 9 naar de Lidl gegaan. Hier nog wat eten en drinken gehaald voor s’avonds en meteen ontbijt meegenomen zodat ik de volgende ochtend snel weg kan. Bij de Lidl twee Duitse jongens aangesproken die ook aan het bikepacken waren (bikepacken is met de fiets op vakantie gaan). Het leek mij leuk om met deze jongens ergens te slapen. Ook vooral omdat het mijn eerste nacht was wat ik natuurlijk best spannend vond en om verhalen uit te wisselen. Na een gesprekje moesten zij s’avonds nog 30 km naar de Nederlandse grens fietsen. Dit zou voor mij de verkeerde kant op zijn en heb ik daarom ook niet gedaan. Wel aan de jongens gevraagd hoe ze iedere dag een slaapplek vonden. Ze zeiden: “ga het bos in en zoek een afgelegen plek”. Natuurlijk zogezegd, zogedaan. Op google maps heb ik gekeken waar het nabijgelegen bos was. Nadat ik het dorpje verliet ben ik een bos ingefietst en een heb ik plekje gevonden om de tent op te zetten. Na het opzetten van de tent een overwinningbiertje gedronken en daarna lekker de tent in. Nadat het donker was hoorde ik al vrij snel iets naast mn tent gras eten. Geen idee wat voor dier het was, waarschijnlijk een zwijn of een hert maar dit was toch wel erg onwennig en ik kon maar moeilijk in slaap komen.
“We gleden steeds meer een stukje naar beneden met de tent”
DAG 2
Nadat ik in slaap was gevallen heb ik eigenlijk vrij goed geslapen. Ik werd wakker in een open plek in het bos en was aan het genieten van de vogeltjes en de zon. De eerste zonnestralen die je opwarmen, alsof je in een grote oven zit die ineens aangezet wordt na een koude nacht. De tent opruimen en alles inpakken duurt toch langer dan gedacht, hierdoor begon ik de dag wat onrustig terwijl er eigenlijk niks aan de hand was. Ik heb ook gewoon vakantie. In Duitsland fietsende merk je al snel dat de fietspaden een stuk minder goed zijn dan in Nederland. Hier in Duitsland zitten er veel hobbels door boomstronken en gaten in de weg. Onderweg fiets ik langs een fietshokje wat ik ineens herken uit een vorige fietstocht. Een fietstocht van de eifel naar de achterhoek. Ik had er toen pauze gehouden om een boterham met chocopasta te eten. Na een stuk slechte fietspaden door de polders kom ik bij Keulen. Keulen is levendig, er is goed te fietsen en het is gezellig op straat. Lijkt mij een erg leuke stad! Ik vind het jammer dat ik vanavond in Koblenz moet zijn en dat ik daarom geen tijd heb om een rondje door de stad te doen. Na Keulen ben ik tot het einde van de dag langs de Rijn blijven fietsen. Iets was meteen opvalt is dat er hier langs het water veel meer mensen met grote fietstassen en slaapspullen aan het fietsen zijn. Waar gaan ze heen? Waar komen ze vandaan? Veelal fietsen ze de andere kant op. De Rijn stroomafwaarts fietsen is namelijk een bekende fietsroute door Europa. Het alleen fietsen vind ik minder erg dan verwacht. Je ziet zoveel dingen dat het geen moment saai is. Toch verheug ik mij op de avond. In de avond komt Rick namelijk aan in Koblenz en fietsen we de rest van de week samen. Voordat ik bij het hotel aankom doe ik nog wat boodschappen zodat we s’avonds nog een hapje kunnen eten en een biertje kunnen drinken. Het laatste stuk voor het hotel ben ik een aantal keer verkeerd gereden waardoor ik ineens bij iemand in de achtertuin stond. Gelukkig was het een vriendelijke Duitse mevrouw die mij weer op het goede pad stuurde naar het hotel. Rick, die een uur later ook bij het hotel kwam, was op hetzelfde punt verkeerd gereden. Ik deelde mijn verhalen, we dronken een biertje, aten een chippie en gingen waarschijnlijk voor de laatste keer in een goed bed slapen.
DAG 3
Samen in het hotel slapen, samen fietsen, samen ouwehoeren, veel te leuk! Rick is enthousiast, zit nog vol energie en wilt snel te hard. Sven heeft al twee dagen lang gefietst en begint daarintegen de eerste pijntjes te krijgen. Samen fietsen ze verder langs de Rijn. Iets wat opvalt zijn de vele kastelen tegen de bergen langs de rivier. De Rijn volgen klinkt zo makkelijk, echter waren we door niet op de navigatie te kijken al 10 km een zijtak van de Rijn aan het volgen. Het iets te druk zijn met genieten en kletsen gaven we de schuld. Hierdoor iets meer meters gemaakt maar het was gelukkig een mooi stuk. Langs het water kwamen we langs een klein festivalletje. Hier was live muziek en hebben we bij gebrek aan keuze bratwurst en currywurst gegeten. Al vrij snel na het eten begon Sven last te krijgen van zijn agilis pees waardoor het fietsen pijn ging doen. Konden we de reis nog wel afmaken? Iets rustiger aan gedaan en dat ging gelukkig goed. Na ongeveer 100km gingen we van de Rijn af meer het binnenland in. Hier merk je meteen dat je veel meer door het bos gaat. Door het bos hebben we veel gegraveld, wat onwijs gaaf was. Ons water was in het bos bijna op en we wilde snel naar dorpje voor het avondeten. Hier hadden we de pech dat Sven 10km voordat we daar waren een lekke band kreeg. Hup, nieuwe binnenband er in, oppompen, en weer door. Na deze pech moesten we na het eten wel onze tentjes opzetten in het donker en begon het al flink koud te worden. Heel veel tijd om een goede plek te zoeken hadden we niet. Het werd een schuin stukje zand aan een meertje. Maar goed, we hadden een rustig plekje gevonden dus vonden het prima. Al liggende in de tent voelde we dat we steeds een stukje naar beneden gleden.
DAG 4
S’ochtends werden we wakker naast het meer. Sven had zijn tent niet goed vastgezet en was met tent en al een stuk naar beneden geschoven. Rick alleen met zijn luchtbed een stuk maar beneden in zijn tent. Gelukkig niet tot het water maar het was een goede les om de tent voortaan op een vlak stuk neer te zetten. Eenmaal opgestaan was het vandaag de beurt aan Rick om te navigeren. Nadat we drie kilometer de verkeerde kant waren opgereden, zijn we omgedraaid en bijna langs onze slaapplek gefietst. Daarna moesten we nog een ontbijt halen. Dit is iets wat we de vorige dagen de avond van te voren deden omdat het best wat tijd in beslag neemt. Door de pech van gisteren met een lekke band hadden we daar geen tijd meer voor. We begonnen de dag met een stuk langs het water waarna we al snel een heuvel opgingen. Het was een heuvel, geen berg. Dit is volgens mij nog niks in vergelijking met wat we in de Alpen gaan krijgen. Toch bij bovenkomst even een colaatje gedaan om de suikers weer aan te vullen. Na de klim was de afdaling tegenwind waardoor dat helaas niet heel belonend was. Het uitzicht daarintegen was wel erg mooi. Het landschap gaat steeds meer heuvelachtig worden en wij worden steeds enthousiaster. Hier in het heuvelachtige landschap zaten wel veel korte stijle klimmetjes wat behoorlijk vermoeiend was. De rit eindigde in de provincie Bavaria. Hier sluiten de supermarkten echter een uur eerder dan de vorige provincies waar we doorheen kwamen. We hadden wel echt nog eten nodig en hebben dit uiteindelijk bij een tankstation gehaald. Na het tankstation hebben we een bos opgezocht en in het bos de tentjes opgezet. Hier waren wederom s’avonds voor het slapen dieren te horen net als in de eerste nacht van Sven.
DAG 5
“Mogge Rick, nog zwijnen gehoord gister?”
“Nee niks gehoord jij?”
Dit had ik ook wel kunnen weten na het slaaplekker zeggen aangezien er al vrij snel zachtjes gesnurk kwam uit de tent van Rick. Zouden de zwijnen wegblijven als we hard genoeg snurken? Tijdens het inpakken van de spullen kwam langzaam het zonnetje door de bomen. Het blijft echt een heerlijk gevoel om opgewarmd te worden door de eerste zonnestralen van de dag. Over de dag gesproken; deze begon met glooiende heuvels. Gelukkig minder stijl dan gisteren maar het waren er wel veel! Na de glooiende heuvels zijn we langs de rivier de Lech gaan fietsen. Dit was mooi helder water omdat het vrij rap stroomt. Inmiddels na 3 dagen niet douchen (en al die strontvliegen om ons heen) wilden we toch wel erg graag even opfrissen. In de Lech hebben we ons dan ook even opgefrist zodat we zonder extra gewicht van vliegen weer verder konden. Na de Lech was het een stukje landinwaarst richting het Ammermeer. Bij het Ammermeer hebben we in een dorpje heerlijk pizza gegeten. Na die pizza snel door omdat we nog wat kilometers wilden maken voor het donker werd. Ineens over een heuveltopje zagen we in de verte grote bergen. “Zijn het nou bergtoppen of wolken? Het waren de bergen van de Alpen! Wat een mooi gezicht, echt een genietmomentje! Die bergen werkten ook als een magneet voor ons; “daar wordt het echt mooi”. Toen het begon te schemeren zijn we in een dorpje gaan vragen of we bij mensen in de tuin konden slapen, dit zonder succes. Na de mislukte pogingen zijn we toch weer het bos ingedoken om tussen de hertjes en zwijnen onze tentjes op te zetten. Dit keer wel eerst goed gekeken of we op een recht stuk stonden. Dit deden we onder de laatste zonnestralen met een biertje op dus heel accuraat was er ook niet gekeken. Wat waren we weer moe.
DAG 6
Toen het licht werd bleken de tenten toch niet helemaal recht te staan. Hierdoor rolde Rick s’nachts een paar keer naast zijn bed. In het bos stond al vroeg de zon op ons plekje. Dit was echt heerlijk wakker worden. Eenmaal op de fiets kwamen de bergen al snel dichterbij. Echt gaaf hoe deze ineens mega hoog zijn. We waren beiden enthousiast en wisten al bij de eerste paar meters: “dit wordt een mooie dag”. Tussen de eerste twee bergen doorgefietst en we zaten er meteen middenin. Overal om ons heen waren hoge pieken van de bergen te zien. Het was een lange klim om vanaf Duitsland Oostenrijk in te gaan. Tijdens de klim hebben we veel mooie uitzichten gezien en veel zweetdruppels achtergelaten. Na de klim was het afdalen richting Inssbruck. Dit was een vrij stijle afdaling met een heuze file aan auto’s. Door de vele auto’s werden de remmen goed op de proef gesteld. Deze werden gigantisch warm en begonnen bij Rick ook te piepen. Het is dat we geen eitjes mee hadden, anders hadden we die in Inssbruck op onze remschijven kunnen bakken. De tweede grote beklimming begon in Inssbruck over een toeristisch smal wandelpaadje van misschien wel 25% met veel haarspeldbochten. Bedankt google maps! Al snel fietsten we gelukkig weer over de normale weg. Onderweg naar boven werden we ingehaald door wielrenners van profploeg bora hansgrohe. Man man man wat gaan die smerig hard naar boven! Ze hadden nog net tijd om ons succes te wensen en zwaaide vrolijk terug, leuke gasten! Boven op de klim was de grens tussen Oostenrijk en Italië. Hier hebben we een tijdje gesproken met een andere bikepacker. Hij had veel meer spullen mee en deed dan ook onderweg zelf koken, iets wat ons aanspreekt om in een volgende fietstocht ook te doen. De afdaling Italië in was echt werkelijk prachtig. Het waren goede brede, overzichtelijke wegen waardoor we hard naar beneden konden scheuren. Op de wielrenfiets (met bepakking en uiteraard helm op) hebben we dan ook de 77km/u aangetikt! Die gasten van bora waren er niks bij. Na de afdaling hebben we een klein crashje gehad. Sven lette niet goed op de weg, was navigatie aan het doen en Rick stond stil om zijn derailleur recht te zetten. Sven klapte hier met zijn voorwiel tegen Rick zijn tandwielen aan en viel. Klein beetje huidschade en een lekke band verder gelukkig niks. Lekke band vervangen, bloed weggeveegd en door. In Italië natuurlijk pizza gegeten bij een lokale pizzaria. Na het eten was Sven zijn band weer plat. Hierdoor hebben we lopend naar een slaapplek gezocht omdat we geen zin hadden om deze nog te plakken. Na even wandelen zijn we achter een paar bomen in een weiland beland. Het was al donker. Dit was de meest opvallende slaapplek die we gehad hebben met risico om gespot te worden. We deden dan ook erg voorzichtig met zaklampen en herrie maken tijdens onze tenten opzetten.
DAG 7
In het weiland in Italië hadden we om 6 uur de wekker gezet. We moesten uiterlijk 4 uur s’middags bij de lift zijn en 115 km afgelegd hebben zodat we nog naar boven konden. De wekker stond om 6 uur zodat we marge hadden voor pech. Die pech begon meteen in de ochtend want na pas 4 keer plakken was het binnenbandje wat gisteravond lek was gegaan eindelijk dicht #picobellobv. Hierdoor vertrokken we pas om 9 uur ipv 8 uur. Het was gemiddeld twee uur tussen wekker afgaan en wegfietsen. Nog geen stress want we hadden tijd zat. Gelukkig stressen wij allebei niet zo snel. Vanaf onze startplaats was het eerst langs een rivier naar beneden over de autoweg. Auto’s rijden hier in de bergen erg netjes met fietsers, ze houden afstand en halen over het algemeen niet in voor een blinde bocht. Na het afdalen gingen we vals plat omhoog langs een ander riviertje. Misschien klinkt het eentonig om langs het water te blijven fietsen maar geloof ons, dit landschap in de bergen en het mooie heldere water verveeld nooit. Aan het riviertje nog even pauze gehouden en wat suikers naar binnen gewerkt zodat we aan onze laatste klim konden beginnen. We lagen ruim op schema en namen dan ook even de tijd om te genieten van het landschap. De klim kon beginnen. De klim die ons naar de lift brengt waar het fietsavontuur erop zit. Het was een vrij stijle klim met haarspeldbochten, watervallen, mooie uitzichten en een zwembad vol zweet. Het was warm, het was mooi, we hebben genoten maar helaas zit ons fietsavontuur er hier op. We zijn op tijd bij de lift aangekomen en gaan nu de bergen, waar we al twee dagen doorheen fietsen, van de bovenkant bekijken.
DAG 8
Nadat we op tijd aangekomen waren bij de lift en naar boven waren gegaan werden we overdonderd door het mooie uitzicht. Van beneden is het al gaaf maar boven zit je meer in de wolken (niet eens van verliefdheid) en heb je meer uitzicht. Het was zo lekker om even een douche te nemen en om je kleren te wassen. Even geen zorgen over: waar slapen we vanavond en waar halen we eten. De volgende dag had Maaike een vrije dag en konden we vanaf de berghut een wandeltocht maken. Iets wat de jongens nog nooit echt hadden gedaan maar wat ze wel gaaf leek. Met benen die nog als pap aanvoelden lieten we ons over de bergkam naar de top leiden door Maaike. Boven op de top stond een kruis met daarbij een kist met een boekje erin. In dit boekje is het gebruikelijk dat je iets schrijft. Onze naam “bikkels on bikes” ligt vastgelegd op een berg in Oostenrijk! Na de top lag nog een tweede berg. Het pad hiernaartoe werd echter niet meer onderhouden en toch besloten we om op avontuur te gaan. Al snel bleken er erg veel losse stenen te liggen en was het oppassen om geen steenlawine te veroorzaken. Met onweer op komst, een slecht/geen pad en veel losse stenen was het verstandiger om van de berg af te lopen. We namen de kortste weg over losse stenen naar een bestaand pad. Dit deden we op handen, voeten en zo nu en dan onze kont. Na het wandelavontuur hebben we geluncht in een berghut en onderweg terug in een ijskoud maar o zo mooi meertje gezwommen. Het was een geslaagde dag die eindigde met prachtige zonsondergang op de berg.
DAG 9
We gaan naar huis. Althans met een tussenstop in München. Bij gebrek aan goede fietspaden gingen we met de lift weer naar beneden waar we met de bus verder zouden gaan. Bij de bus mochten in eerste instantie onze fietsen niet mee. Iets waar we tijdens de voorbereiding naar hadden gekeken en wat zou moeten kunnen. De voorbereiding was dan ook wel onder het genot van een biertje, of misschien wat meer biertjes. Na uitleg mochten de fietsen toch mee waarna al snel probleem twee zich voordeed. In de bus was het alleen mogelijk om contant te betalen. Wij hadden geen contant geld en mochten niet mee. Twee uur voordat de volgende bus zou gaan en we stonden teleurgesteld voor een dichte bus. Bedenkend wat we nu gingen doen stonden we nog bedroefd bij de bus. Totdat ineens de buschauffeur naar de achteringang kwam lopen en ons vertelde dat we snel de fietsen binnen moesten zetten en toch mee konden. Was dit gratis? Waarom ineens wel? Moesten we op het eindstation geld pinnen? Bij het eindstation zij de lieve man dat het goed was zo en zei ons haastig gedag. De reis naar München verder ging zonder problemen en eenmaal aangekomen hadden we eerst onze fietsen bij het hotel gezet waarna we met de tram de stad in gingen om wat te eten. Na het eten gingen we de stad bekijken die in het teken stond van de EK sportwedstrijden die hetzelfde weekend in de stad waren. S’avonds is er uiteraard weer even te diep in het glaasje gekeken. Het was immers toch zaterdagavond.
DAG 10
De volgende ochtend werden we nog met kleren en al wakker en gingen we naar huis. We wilden rond 11/12 uur de trein richting Nederland nemen. In de trein was alleen geen plek meer voor fietsen waardoor we niet mee konden. Via de helpdesk kregen we te horen dat de eerst volgende optie pas om 18 uur zou zijn. Geluk bij een ongeluk was de wegwielrenwedstrijd van de mannen s’middags en konden we daar gaan kijken. Wonder boven wonder lukte het ons om op de tribune te komen bij de finish en stonden we met onze neus op de finishstreep. Daar hebben we die middag de Nederlander Fabio Jacobsen het EK wielrennen zien winnen. Terug op het station was onze trein van 18 uur gecanceld. Ahhh frustratie!
DAG 11
Na het nieuws dat onze trein gecanceld was zaten we vrij hoog in onze frustratie. Bij de snelle helpdesk werden we doorverwezen naar een andere helpdesk met het bericht dat we misschien nog een nacht in München moesten slapen. Nadat we uitgebreid waren geholpen konden we gelukkig toch nog s’avonds/s’nachts terug naar Nederland. In de trein hadden we geen zitplek dus we gingen bij onze fietsen op de grond zitten. We bespraken wat we de volgende keer anders willen doen. Zo waren we niet helemaal tevreden over het navigeren via google maps met onze telefoon. Lijkt het ons leuk om onderweg te koken om kosten te besparen en zodat het makkelijker is om gezond te blijven eten. Maar als grootste punt willen we minder kilometers op een dag maken zodat we meer de tijd hebben om van de mooie dingen/plaatsen te genieten. We hadden beide het gevoel dat we nu meer bezig waren met kilometers maken en dat we daardoor soms al sneller doorgingen dan we eigenlijk wilden. Na het opsommen van de verbeterpunten probeerden we wat te slapen op de harde grond. Ik(Sven) zat tegen de muur aan, keek om mij heen en zag mensen op de grond liggen. Het was een harde koude grond, draaide mij richting Rick en zag dat Rick vanwege gebrek aan ruimte onder zn fiets was gaan liggen. Deed mijn ogen dicht en hoorde vanonder Rick zijn fiets een klein snurkje komen. We waren moe, hadden net wat te gek gedaan en waren toe aan lekker bed. Benen die zeer deden, een kont waarop je niet meer wist hoe je moest zitten en een onderrug die alleen maar au aan het roepen was. Fietsen was zwaar maar manmanman als je ons nu vraagt of we het weer zouden doen zeggen we beide volmondig ja! De uitzichten, het vrije gevoel, samen verhalen maken en op avontuur zijn doet je alle pijntjes vergeten. We hebben genoten!
