Jimmy is een onwijs aardige man die we op de tweede dag van onze reis in Schotland hebben ontmoet. We fietsten rond een uur of 3 door een natuurgebied waar het die nacht ervoor op sommige plekken wel kouder werd dan -20 graden. Het werd die periode al om 16 uur donker dus moesten we wel een soort doorfietsen om voor het donker bij de supermarkt te komen. Onderweg stopten we om te kijken hoe ver de dichtstbijzijnde supermarkt was. 5 mijl terug of 20 mijl verder. Op dit moment reed Jimmy in zijn bus langs. Rick zwaaide naar hem zonder enige intentie. Hij stopte en we vroegen hoe ver de supermarkt was. Jimmy gaf aan dat we de fietsen achterin konden gooien en hij ons wel naar de supermarkt toe kon brengen. In de bus kwamen de ledematen van Rick weer wat tot leven want het was op dat moment ook rustig -12 graden. Het was nog een onwijs lang stuk rijden tot de supermarkt. Dit gaf ons de mogelijkheid om wat te praten met Jimmy. Het bleek dat hij speeltoestellen bouwde voor kinderen. Na 20 minuten rijden vroeg Sven of die voor ons misschien een slaapplek had. Het antwoord dat daarop volgde was “haha no way”. We vroegen waar Jimmy woonde en dat was in Livingston, ongeveer 20 kilometer voorbij Edinburgh waar we ook graag doorheen wilden fietsen. Jimmy leerde ons steeds beter kennen en zei uit het niets “ I do have a camper at home, you guys can sleep there.” Daarna volgde hij met: “It is cold inside but we can connect a small heater in it, at least better than a tent.” We keken naar elkaar en hadden een glimlach van oor tot oor. Toen we aankwamen bij het huis van Jimmy ging hij op zoek naar de sleutels van de campervan, die hij niet vond waardoor we in de aanbouw van zijn huis mochten slapen. Lekker warm en er was echt niks mis mee! In de tussentijd kwam de vrouw van Jimmy thuis. Ze schrok zich het leplazerus aangezien Jimmy niet verteld had dat hij visite had. Ze ontving ons ook met open handen.  Als avondeten hadden we op de hoek van zijn straat pasta gekocht, gegeten en naar bed gegaan. Die ochtend werd het rond 9 uur licht, maar we moesten om 8 uur al op de fiets zitten aangezien Jimmy weer moest werken. De wekker stond om half 7 om alle spullen in te pakken, te ontbijten en te gaan fietsen. We waren de straat nog niet uit of Sven had al een lekke band. Slechte start van de dag maar dat mocht de pret niet drukken.