Vanuit Delhi fietsen we naar Agra waar de Taj Mahal staat. Als kind wist ik helemaal niks van India, behalve dat ze er een rode stip op hun voorhoofd hebben en dat de Taj Mahal er staat. Om dan nu naar de Taj Mahal te gaan is toch wel een speciaal moment. Vanuit Delhi doen we er twee dagen over om in Agra te komen. Tussen de steden in moeten we voor het eerst een slaapplek zoeken in India. Wildkamperen zal hier lastig worden omdat er overal mensen zijn en vanwege wilde dieren. We fietsen over de snelweg omdat dit een stuk veiliger is dan over smalle binnendoorwegen. Op de snelweg rijden er regelmatig scooters naast je die even een praatje willen maken. Voor ons de ultieme kans om te vragen of we bij ze kunnen slapen. Op deze manier worden we uitgenodigd op een boerderij en hoeven we ons geen zorgen te maken over wildkamperen.

De volgende dag fietsen we het resterende stuk naar Agra en nemen we in de stad een hostel. Dit doen we zodat we onze spullen kunnen achterlaten en vroeg naar de Taj Mahal kunnen gaan. Op straat in Agra worden we herkend door een Nederlands stel dat ons aanspreekt. Ze zijn samen ook een wereldreis aan het maken en we hebben meteen een klik. We besloten om met z’n vieren uit eten te gaan en kletsen vooral veel over het reizen. De Taj Mahal gaat om zes uur open met zonsopgang. Het Nederlandse stel wil heel graag de perfecte foto met niemand erop en vertelt dat ze er rond vijf uur willen zijn. Dit is voor ons iets te gek dus wij zijn er iets voor zes.

Die ochtend bezoeken we de Taj Mahal. Terwijl we in de rij staan zien we aan de andere kant van het hek het Nederlandse stel een sprint trekken. Een sprint waar Usain Bolt zijn vingers bij zou aflikken, alles voor die perfecte foto. Als wij binnenkomen is het gelukkig ook nog rustig maar we hebben niet de perfecte foto met niemand erop. Met een prachtige belichting van de opkomende zon zien we daar de wit marmeren Taj Mahal. Wauw, wat een magisch gezicht. Het straalt in de zon en in het echt is het prachtig om te zien. We nemen ook binnen even een kijkje, maar dat heeft eigenlijk niet heel veel toegevoegde waarde. Vooral van de buitenkant is het prachtig. Als kind kende ik de foto’s, nu heb ik zelf de foto’s en de herinnering.