Qua route hebben we ervoor gekozen om over de Kaspische zee te vliegen. Fietsen door Rusland of Iran vonden we niet veilig genoeg en met een boot de Kaspische zee over was geen optie omdat Azerbeidzjan de landsgrenzen dicht houdt. Nadat we onze nieuwe wielen hadden bemachtigd en in elkaar hadden gezet konden we vliegtickets boeken. Na het boeken van de vliegtickets hadden we nog twee uitdagingen. Twee fietsdozen regelen waar de fietsen in moeten tijdens het vliegen. En als de fietsen eenmaal in de fietsdozen zitten, de fietsdozen deze nog bij het vliegveld krijgen.

De dagen voordat we de nieuwe wielen hadden waren we al bij een aantal fietsen zaakjes geweest om te polsen of ze fietsdozen hadden. Ieder jaar zijn er verrassend veel mensen die van Europa naar Azië fietsen. Dit jaar kiezen veel mensen net als wij ervoor om te vliegen van Tbilisi naar Aktau. De fietsenzaken en Tbilisi weten dit natuur ook en geven de fietsdozen dus niet zomaar gratis weg. Dit jaar is het een extra verdienmodel en ook wij moeten eraan geloven. Voor vijfentwintig euro hebben we twee fietsdozen en nu zijn we echt klaar om te vliegen. We bestellen een grote taxi die ons naar het vliegveld brengt. Hij twijfelt nog even of hij ons wel mee wilt nemen omdat hij denkt dat er twee motoren in zitten in plaats van fietsen. Gelukkig hadden we de dozen nog niet helemaal dichtgeplakt dus na het laten zien van de fietsen konden we gaan.

Op het vliegveld moesten we nog wel de fietsen bij bestellen omdat dit online niet mogelijk was. Voor honderd euro de neus mochten de fietsen mee het vliegtuig in. Op het vliegveld raakten we al snel aan de praat met een andere fietser genaamd Joe. Fietsers op het vliegveld zijn dan ook niet te missen want ze lopen rond met een gigantische kartonnen doos. Joe komt uit Engeland en eigenlijk is het meteen gezellig en klikt het goed. Later zien we ook nog twee Franse jongens, een heus peloton verzamelt zich. Iedereen heeft eigen verhalen en het is leuk om te horen waar de andere jongens allemaal zijn geweest en wat ze hebben meegemaakt. We doen met zijn vijven een biertje en omdat onze vlucht is vertraagd voor de zekerheid nog twee. We missen hierdoor uiteindelijk bijna nog de vlucht maar we zitten uiteindelijk allemaal in het vliegtuig. We vliegen midden in de nacht en in het vliegtuig is er alleen tijd voor een korte powernap. We landen om vijf uur ’s ochtends, waarna we de fietsen in elkaar zetten en op avontuur gaan. Kazachstan verkennen!