In onze video’s en in eerdere teksten die ik (Sven) heb geschreven is het waarschijnlijk al gebleken. De gastvrijheid in Turkije is iets waar je verbaasd over kan blijven zijn. Na Cappadocië trekken we meer het binnenland van Turkije in. Het verschil tussen een toeristisch deel en een niet toeristisch deel is bizar groot. In Cappadocië zijn alle bewoners inmiddels uit op geld verdienen van de toeristen. De toerist is hier niet meer bijzonder, een toerist is hier iemand waar ze geld aan kunnen verdienen. Er wordt minder vriendelijk naar je gezwaaid, hier wordt je niet voor thee uitgenodigd en er wordt al helemaal geen praatje met je gemaakt. Het is een verademing wat dat betreft om weer het niet toeristische deel van Turkije in te gaan.
De dagen na Cappadocië hebben ook absoluut niet teleurgesteld. De eerste dag kregen we in een klein dorpje veel fruit aangeboden. Later die dag waren we water aan het filteren toen we werden aangesproken door een groep kinderen. Toen een van de moeders erbij kwam, nodigde moeders ons uit om te komen eten. Na vragen mochten we bij iemand in de boomgaard slapen. Daar kregen we fruit, rolletjes sarma en de volgende ochtend 2,5 liter zelfgemaakt kersensap. We kregen nog een keer thee en eten toen we in de bergen vroegen of we ons water konden vullen. Vijf kilometer konden we bij mensen in de tuin slapen waar we ook weer eten en thee kregen. De lokale mensen maken veel gozleme, een soort hele grote wrap. Op tafel staan dan allemaal bakjes met dingen die je erop kan doen. We mochten meerijden in een vrachtwagen bergop en toen ging het regenen.
Vanaf het binnenland gaan we twee grote klimmen over om bij de zwarte zee te komen. Bovenop de eerste klim vinden we het bijna wel mooi geweest en houden we onze ogen open voor een slaapplek. Net over de top zit een groot bouwterrein waar we ons water gaan bijvullen. Tijdens het vullen worden we uitgenodigd om mee te eten met alle werklui. Iedereen die bezig is met dit project (wegwerkzaamheden) slaapt op de bouw. Brutaal stelden we de vraag of we hier ergens konden slapen. Eigenlijk met het idee om ergens onze tentjes op te zetten. Na even twijfel was het mogelijk om zelfs in een verwarmde keet te slapen, heerlijk. Achteraf hoorden we dat er in dit gebied ook beren en wolven zitten. We hebben met twee werknemers nog een poging gedaan om ze te spotten vanaf een berg, maar ze zaten verstopt in het bos. ’s Ochtends vinden de mannen het raar dat we niet komen ontbijten, maar inmiddels zit ons brood al twee dagen in onze tassen door al het eten wat we aangeboden krijgen en als we het nu niet eten wordt het echt oud. Bijna irritant al die gastvrijheid.
Erna
Wij zijn onderweg naar Turkije met de camper… (gedeelte met de boot van Bari naar Igoumenitsa).
Ben benieuwd naar de gastvrijheid!
Vl.plzr samen nog!